Fietsstad Utrecht

Onlangs is Utrecht uitgeroepen tot mondiale fietsstad nummer 3. Toen ik bijna drie jaar geleden in Utrecht ging werken vond ik de stad helemaal niet fietsvriendelijk - integendeel. De omgeving van het station is een chaos als gevolg van de eindeloze herinrichting. Fietsers worden door te smalle omleidingen geleid, die ook nog eens van de ene dag op de andere van route kunnen veranderen. M’n favoriete fietsenstalling, recht onder het station, is naar het Smakkelaarsveld verbannen (1).

Ook los van de vernieuwing van het stationsgebied is er genoeg om je aan te ergeren. Zoals de lange wachttijd voor de stoplichten bij de Maliebaan en de Maliesingel (2). De rare hoek in het fietspad bij het Janskerkhof (3). Het feit dat je in de binnenstad onverwacht op straten stuit waar je niet mag fietsen. En het rare stoplicht bij Rijnsweerd (4).

Inmiddels ben ik gewend geraakt aan de stad. De chaos rond het station voelt normaal aan. Ik ontdekte al vrij snel de scenic routes waar je op uitkomt via de monumentale strook park langs de Catharijnesingel (5) – routes waar je lekker door kan fietsen. En ik heb de indruk dat de lokale Fietsersbond goed bezig is met het aanpakken van excessieve wachttijden en andere ongemakken. Ik had er nog niet zo bij stilgestaan, maar ik heb me verzoend met fietsstad Utrecht.